Η επιχείρηση της Γέννας

Έχει αναρωτηθεί άραγε καμία γυναίκα τι σημαίνει γέννα; Πραγματικά τι σημαίνει να γεννήσεις; Εσωτερικά και εξωτερικά. 

Σίγουρα το να γεννήσει μια γυναίκα με καισαρική όταν είναι αναγκαίο και κρίσιμο είναι το καλύτερο. Δεν θα φτάσουμε σ αυτό το άκρο υπερβολής. Η γέννα, η φυσική γέννα είναι κάτι μαγικό. Γιατί την στιγμή της γέννας η γυναίκα μπορεί να συνειδητοποιήσει την δύναμη της. Την εσωτερική της δύναμη. Το πόση δύναμη κρύβει μέσα της. 

Αυτό όμως δεν συμφέρει το σύστημα. Καθώς η κοινωνία θέλει την γυναίκα ελεγχόμενα ''δυνατή'' δηλαδή business woman που αφήνει το σπίτι για την καριέρα και τα παιδιά της σε ξένους όλο και περισσότερο στις μέρες μας, που γίνεται πλέον άντρας. Γιατί το να είσαι γυναίκα πλέον με όλη την σημασία της λέξης και να εκπληρώνεις τον σκοπό σου ως γυναίκα θεωρείται αδυναμία. Γιατί άραγε? 

Γιατί το σύστημα το βολεύει η γυναίκα να είναι υποχείριο του. Η γυναίκα είναι η κολώνα του σπιτιού. Και εάν την βγάλεις από το σπίτι αυτό θα πέσει και μετά θα μπορέσεις να εισχωρήσεις παντού σε όλα τα επίπεδα. Αυτό κάνει και το σύστημα. Με τα διαζύγια να παίρνουν μεγάλα ποσοστά στην κοινωνία. Γιατί η γυναίκα έχασε τον προορισμό της. Σίγουρα είναι και άλλοι παράγοντες και δεν λέμε ότι όταν είναι αναγκαίο μία γυναίκα δεν πρέπει να βγει στην κοινωνία να δουλέψει και ότι πρέπει να πεινάσει η οικογένεια της ή ότι η γυναίκα μόνο ευθύνεται για το διαζύγιο.

Σίγουρα όμως το σύστημα καταφέρνει πλέον να αποδυναμώνει την γυναίκα, να την ευτελίζει, να της παίρνει την δύναμη της και η "ευφυία" του συστήματος είναι ότι την κάνει να νιώθει ότι έτσι είναι το σωστό. 

Ότι το σωστό είναι να φέρεται όπως οι "ηρωίδες" του sex and the city" να γεννάει σαν μηχανή σε συγκεκριμένο χώρο, χρόνο "ελεγχόμενο" φυσικά από το σύστημα, να μην θηλάζει το παιδί της ή να λέει προσπάθησα αλλά δεν πέτυχε και φυσικά να χρησιμοποιεί την πλέον διαδεδομένη φράση "το ότι γέννησα με καισαρική και δεν θήλασα το μωρό μου δεν με κάνει κακή μητέρα" "δεν θα νιώσω τύψεις" "είμαι δυνατή" και είναι πλέον πολύ "γυναικείο" να μην γεννάς φυσικά να μην θηλάζεις το παιδί σου, να χάνεις τα κιλά της γέννας σαν αστραπή για να χωρέσεις στο παλιό σου τζιν και να συνεχίσεις την ζωή σου σαν να μην έγινε τίποτα. 

Σαν ρομπότ... Να συνεχίσεις να δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ γιατί τώρα έχεις άλλο ένα στόμα να θρέψεις και το σύστημα σου λέει ότι αυτό το πλασματάκι για το οποίο σαν μητέρα πλέον νιώθεις ευάλωτη, χρειάζεται καρότσι κούνια,καθισματάκι φαγητού και χίλια δυο πράγματα που δεν καταλαβαίνεις γιατί αλλά πρέπει να τα αποκτήσεις όπως και τόσα άλλα σ αυτή την ζωή.

Αυτό το άρθρο απευθύνεται σ αυτές τις λίγες που αγωνίζονται για τα πραγματικά δικαιώματα της γυναίκας και όχι του μόνιμου αγώνα να αποδείξουμε ότι είμαστε καλύτερες από τους άντρες, ότι πρέπει και εμείς να γίνουμε πυροσβέστες και υψηλά διοικητικά στελέχη. Αλλά για το δικαίωμα της γυναίκας να αντιπροσωπεύει επάξια την Θεϊκή Μητέρα. 

Ένα δικαίωμα αναφέρετο που μας το έχουν κλέψει εδώ και καιρό. Και φυσικά το δικαίωμα στην γέννα. 

Έχουμε δικαίωμα να γεννήσουμε χωρίς φόβο. Χωρίς βιασύνη. Χωρίς να στηριζόμαστε πάνω στον γιατρό. Χωρίς να τον αφήσουμε να μας πάρει την δύναμη. 

Το ξέρατε ότι κατά την διάρκεια της γέννας μπορείτε να ζητήσετε να αλλάξετε γιατρό? Πολλές γυναίκες δεν το ξέρουν καθώς πλέον η γέννα όπως και όλα τα άλλα είναι μια επιχείρηση. 

Μία επιχείρηση που παίζονται πολλά λεφτά.

Η γέννα είναι η πιο δυνατή εμπειρία για μια γυναίκα. Κατά την διάρκεια της γέννας μια γυναίκα μπορεί να συνειδητοποιήσει την δύναμή της. Μπορεί να πει "Αφού μπορώ να το κάνω αυτό μπορώ να κάνω τα πάντα" Αφού εάν μια γυναίκα προσπαθήσει να είναι συνειδητή την ώρα της γέννας, να είναι εκεί θα έχει τεράστια πνευματικά οφέλη, που ποτέ δεν θα τα περίμενε. 

Ο πόνος είτε ψυχικός είτε σωματικός κρύβει μέσα του κάποια πνευματικά κλειδιά, καθώς εάν καταφέρεις και το ξεπεράσεις αφυπνίζεις συνείδηση, αφυπνίζεις την εσωτερική σου δύναμη. 

Η γέννα έχει τεράστιο σωματικό πόνο. Θυμάμαι ότι πάντα απορούσα πως είναι ο πόνος της γέννας και όταν με ρώτησαν αφού είχα γεννήσει η απάντηση που δίνω πλέον είναι ότι είναι σαν να σου σπάνε κόκαλα ταυτόχρονα σε όλο σου το σώμα. Η γέννα όμως δεν είναι κάτι που πρέπει να το φοβόμαστε. 

Είναι σαν να μας δείχνει η Μητέρα- Φύση την δύναμή μας σε όλο της το μεγαλείο. Η γέννα είναι μια καθαρά πνευματική εμπειρία. Και όπως μέσα έτσι και έξω και το ανάποδο, για να γεννήσουμε το πνεύμα μας πρέπει να περάσουμε από τρομερά επίπονες διαδικασίες.Γιατί? Γιατί έτσι αποκτάμε συνείδηση. Γιατί ζούμε σαν μηχανές και για να βγούμε από την μηχανικότητα και τα συστήματα που μας επιβάλουν σ αυτήν πρέπει να περάσουμε από τον πόνο. 

Κατά την διάρκεια της γέννας η γυναίκα μπορεί να αφυπνίσει συνείδηση. Μπορεί να δει για τι είναι ικανή. Πόσο δύναμη έχει. Ότι το ''έγινα μητέρα'' στο φυσικό επίπεδο δεν σημαίνει είμαι πλέον αδύναμη, αλλά είναι αφορμή για περισσότερη δύναμη, δύναμη, δύναμη. 

Και ας συλλογιστούμε πάνω στο τεράστιο έργο της Μητέρας. Η οποία από την στιγμή που θα κυοφορεί θα γίνουν αλλαγές μέσα της στο φυσικό και στο πνευματικό επίπεδο.Θα γεννήσει με πόνο και θα καταθέσει τεράστια ποσά ενέργειας από την στιγμή της σύλληψης ως την στιγμή της γέννας. 

Το ίδιο δεν συμβαίνει μήπως εσωτερικά? Μήπως είναι ίδιες οι διαδικασίες και οι νόμοι που ισχύουν μέσα μας? Ότι καλό μπορούμε να κατακτήσουμε, και δικαιούται κάθε άνθρωπος να κατακτήσει το πνεύμα του, απλά πολλοί δεν ενδιαφέρονται ή πολλοί αγνοούν. Όπως και οι γυναίκες αγνοούν τα δικαιώματα τους στην γέννα. 

Κάθε γυναίκα πρέπει να γνωρίζει ότι αυτή είναι μία εργασία στην οποία μπορεί να ανταπεξέλθει και κάθε άνθρωπος μπορεί και έχει το δικαίωμα της αυτοπραγμάτωσης. Κάθε ένας μας μπορεί, αρκεί να διώξει τον φόβο. Μπορούμε να αντέξουμε πολύ πόνο και μπορούμε αυτόν τον πόνο να τον μετατρέψουμε σε δύναμη μέσα μας. 

Οι γυναίκες έχουν δικαίωμα στην γέννα. Είναι κάτι που όλες μπορούμε να κάνουμε. Είναι κάτι που χρειάζεται χρόνο και όλες πρέπει να το γνωρίζουμε αυτό. Δεν είναι μια καισαρική(εκτός από σοβαρές περιπτώσεις που χρειάζεται) προγραμματισμένη σε καθορισμένο μηχανικό τρόπο και τόπο. Έχουμε δικαίωμα να πάρουμε τον χρόνο μας. 

Έχουμε δικαίωμα να ζητήσουμε άλλο γιατρό εάν αυτός που έχουμε μας φέρεται σαν ένας χωριάτης που ετοιμάζεται να ξεγεννήσει μια αγελάδα. 

Έχουμε δικαίωμα στον θηλασμό και να θρέψουμε εμείς τα παιδιά μας και όχι η σκόνη γάλακτος που δίνουν οι πάντες. Γιατί η Μητέρα πρέπει να κυοφορήσει, να γεννήσει, και να θρέψει το παιδί της. Και υπάρχει και ένα βαθύ εσωτερικό νόημα πίσω από όλο αυτό.

Και το παιδί της όταν το γεννήσει πρέπει να το μεγαλώσει με αγάπη. Και να νιώθει δυνατότερη. Όχι πιο αδύναμη από φόβο μην το χάσει ή μήπως δεν του προσφέρει όσα λέει η κοινωνία να του προσφέρει. Πολλές μητέρες προσκολλούνται πάνω στα παιδιά τους και αυτό το ονομάζουν αγάπη. Αλλά δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσκόλληση. Η Μητέρα δεν προσκολλάται πάνω στα παιδιά της. Αλλιώς πως θα τα διδάξει? Η αγάπη που έχουμε μέσα μας έχει να κάνει με την συνείδηση. Με την παρουσία μας στο αιώνιο τώρα της κάθε στιγμής. 

Πως γίνεται μία μητέρα που δεν είναι παρούσα που δεν την ενδιαφέρει καθόλου και τίποτα άλλο πέρα από το παιδί της. 

Και εδώ έρχεται η αντίφαση και ευφυία του συστήματος που από την εγκυμοσύνη και στην γέννα σου λέει δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Όταν γεννήσεις σου δίνει χίλιες δυο δικαιολογίες για να μην θηλάσεις το παιδί σου, να επιστρέψεις το συντομότερο δυνατό στις παλιές σου συνήθειες παριστάνοντας ότι δεν έχει συμβεί τίποτα. Και από την άλλη ότι στο παιδί σου δεν πρέπει να λείψει τίποτα, ότι αφού το έχεις "εγκαταλείψει" εν αγνοία σου στο σύστημα για να το θρέψει, πρέπει να του προσφέρεις τα πάντα και με το πάντα εννοούμε ένα σωρό υλικά αγαθά για αναπληρώσεις το κενό της μητέρας. 

Και μερικές ''μητέρες'' λόγω της ασυνειδησίας τους, το σύστημα έχει καταφέρει να τις απομακρύνει τόσο πολύ από τα παιδιά τους που  ούτε αυτά τους προσφέρουν.

                                                                                                    

Πολλές που ασχολούνταν με ζήλο με την πνευματικότητα παρατάνε τα πάντα με την δικαιολογία ότι έγιναν μητέρες και πρέπει να ασχοληθούν με τα παιδιά τους. Και αυτές τις καταβροχθίζει το σύστημα. Γιατί πραγματικά εάν νοιάζονταν και αγαπούσαν τα παιδιά τους θα ασχολούνταν εντατικότερα με τον εσωτερισμό. Γιατί μέσω αυτού και όταν εσύ η ίδια είσαι υπηρέτης του φωτός τότε το παιδί σου θα πάρει πνευματικές αξίες που κανένα σύστημα και κανένας άλλος δεν θα μπορέσει να του δώσει. 

Πολλές γυναίκες λένε εγώ δεν έχω τύψεις που γέννησα με καισαρική ενώ δεν χρειαζόταν. Δεν έχω τύψεις που δεν θήλασα το παιδί μου. Και όλοι επικροτούν αυτές τις γυναίκες γιατί έχει γίνει πλέον η Ν.1 δικαιολογία για να μην δούμε το εγώ. 

Είμαι έτσι, έκανα αυτό και δεν θα δώσω λογαριασμό σε κανέναν. 

Κάποια στιγμή όμως πρέπει να καταλάβουμε ότι κάθε θέμα στην ζωή μας από κάθε άποψη όπως και να το δούμε είναι θέμα Συνείδησης. 

Και αυτά δεν γράφονται εδώ από μίσος ούτε θέλουμε να κρίνουμε κανέναν αλλά από καθαρό προβληματισμό για την κοινωνία του σήμερα ή μάλλον καλύτερα του Τώρα και την Γυναίκα μέσα της. 

Είθε η Μητέρα να είναι μαζί σας. Είθε να την έχετε πρότυπο. Είθε να φωτίζει τον δρόμο σας.

alternativemotherhoo.pblogs.gr